Γραφιοκρατεία...?

Είναι κάπως μεγάλο, αλλά αξίζει να το διαβάσεις!
Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε:
- Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό.
Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό. Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό.
- Θυμήσου, είπε ο Κύριος, Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο.
Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει.
- Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;
- Συγχώρεσε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ό,τι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα. Πρώτα - πρώτα έπρεπε να πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό. Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή. Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας, βάρκες και σωσίβια. Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου, γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία. Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες. Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες. Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό, αλλά δεν έχω κουκουβάγιες. Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα, μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών, γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος. Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος. Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας, που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα, Κύριε. Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής. Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους. Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός, αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη. Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 - 6 χρόνια.
Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα. Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα.
- Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα καταστρέψεις τη Γη;
Κι ο Θεός:
- Δε βαριέσαι. Ας το κάνει η κυβέρνηση...

Παιχνιδάκι ποιηματάκι

Ακατάλληλο για όσους ξέρουν-διαβάζουν ποίηση και γενικά για τους λάτρες τις τέχνης. Εγώ σας προειδοποίησα, το τελευταίο ποίημα που έγραψα ήταν στην 4η Δημοτικού!
Επιστρέφοντας στο παιχνίδι, αν κατάλαβα καλά, θα πρέπει να χρησιμοποιήσω τέσσερις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους λέξεις και να φτιάξω ένα «ποιηματάκι».
Voila

Παιχνιδάκι-ποιηματάκι

γράφω στο μπλογκάκι
να διαβάσει το παιδάκι,
να γελάσει το ρηνάκι...

Καλό καλοκαίρι

Δυο περίπου μήνες μετά την τελευταία δημοσίευση μου και ενώ επιτέλους τέλειωσαν οι εξετάσεις και έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αποφάσισα να πάρω αυτό το blog στα σοβαρά, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ειρήνης http://www.eirinaki-a.blogspot.com/ (ζήλεψα Ειρηνάκι μου, τι να κάνω…!). Έτσι, μαζί με την ευχή για ένα ονειρεμένο και αξέχαστο καλοκαίρι σε όλους, δειτε κι αυτό το βιντεο που βρηκα http://www.greektube.org/content/view/33923/2/ σχετικα με τη ζωή και νομιζω πως μας εκφράζει όλους

http://www.greektube.org/content/view/33923/2/

Ό Μάιος των λουλουδιών

Η Πρωτομαγιά, προτού γίνει εργατική γιορτή και σύμβολο κοινωνικών αγώνων, γιορταζόταν επειδή συμβόλιζε την τελική νίκη της άνοιξης πάνω στο χειμώνα, την καρποφορία και την ευφορία.

Το στεφάνι

Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Αικατερίνη Καμηλάκη, το στεφάνι κατασκευαζόταν με βέργα από ευλύγιστο και ανθεκτικό ξύλο κλήματος ή άλλο και στολιζόταν με λουλούδια και κλαδάκια καρποφόρων δέντρων, όπως η αμυγδαλιά, η συκιά και η ροδιά. Ακόμα, το διακοσμούσαν με στάχυα από σιτάρι και κριθάρι, με κρεμμύδι αλλά και σκόρδο για το μάτι. Η χρησιμοποίηση πρασινάδας και όχι τόσο λουλουδιών με σκοπό τη μετάδοση της γονιμότητάς τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των μαγιάτικων συνηθειών. Στον αγροτικό χώρο, μάλιστα, δε θεωρείτο απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών. Αρκούσε η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού μιας δέσμης από χλωρά κλαδιά ελιάς, συκιάς, νερατζιάς, πορτοκαλιάς και άλλα μαζί με λουλούδια. Απαραίτητη ήταν, επίσης, η ύπαρξη μεταξύ τους φυτών αποτρεπτικών… του κακού, όπως είναι η τσουκνίδα, το σκόρδο και άλλα.

Τα λουλούδια

Η σχέση των Ελλήνων με τα λουλούδια είναι πανάρχαια και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τη μυθολογία.
Το λουλούδι Ίρις πήρε το όνομά του από την αγγελιοφόρο των Θεών, της οποίας ο ρόλος ήταν η συνοδεία των ψυχών στους τόπους της αιώνιας ειρήνης από το «δρόμο» του ουράνιου τόξου που έχει τα χρώματά της.Ο Νάρκισσος, γιος του θεού Κηφισού και μιας νύμφης των δασών, ήταν πανέμορφος. Ενώ, όμως, τον επιθυμούσαν όλες οι νύμφες, ο ίδιος αγαπούσε μόνο τον εαυτό του. Μια μέρα που απολάμβανε για μια ακόμα φορά το καθρέφτισμα του προσώπου του σε μια πηγή του Ελικώνα, οι θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν για την αυθάδειά του. Έτσι, έπεσε στο νερό και πνίγηκε. Απέμεινε, όμως, ένα λουλούδι, ο νάρκισσος με ένα χρυσό στεφάνι, το οποίο σήμερα γέρνει πάνω από τα νερά των λιμνών και των ποταμών.Σύμφωνα με μια από τις πολλές ιστορίες της μυθολογίας που συνδέονται με το όνομα Άδωνις, αυτός, μετά από απόφαση του Δία, ήταν υποχρεωμένος να ζει τα δυο τρίτα του χρόνου του με την Αφροδίτη στη γη και το ένας τρίτο με την Περσεφόνη, στον Κάτω Κόσμο. Όταν ένα αγριογούρουνο σκότωσε τον Άδωνη, η Αφροδίτη έχυσε τόσα δάκρυα όσες και οι σταγόνες αίματος που χύθηκαν από το σώμα του Άδωνη. Από κάθε δάκρυ της Αφροδίτης φύτρωσε και μια τριανταφυλλιά. (Ο μύθος λέει ότι το τριαντάφυλλο δημιουργήθηκε από την θεά των λουλουδιών και της βλάστησης την Χλωρίδα. Μια μέρα η Χλωρίδα βρήκε το άψυχο σώμα μιας νύμφης στο δάσος και το μεταμόρφωσε σε λουλούδι. Κάλεσε τότε την Αφροδίτη τη θεά της αγάπης και της ομορφιάς και τον Διόνυσο το θεό του κρασιού. Η Αφροδίτη χάρισε στο λουλούδι ομορφιά και ο Διόνυσος το νέκταρ για γλυκιά ευωδιά. Ο Ζέφυρος ο θεός του ανέμου φύσηξε μακριά τα σύννεφα και έτσι ο Απόλλωνας ο θεός του Ήλιου μπόρεσε να λάμψει και να κάνει το λουλούδι να ανθίσει. Έτσι έγινε το τριαντάφυλλο και στέφθηκε “Βασιλιάς των λουλουδιών”.)
http://feggaroskoni.wordpress.com/2007/04/

Jesus Shaves

«Είναι ένα πάρτι για το μικρό αγόρι του Θεού που λέει τον εαυτό του Ιησού»
«…και μετά αυτός πεθαίνει μια μέρα σε δυο κομμάτια από ξύλα». Η υπόλοιπη τάξη άρχισε να συμμετέχει, προσφέροντας αποσμητικές πληροφορίες που θα έκαναν τον πάπα να πάθει εγκεφαλικό: «και μετά πηγαίνει πάνω από το κεφάλι μου να ζει με τον Πατερά σου». (…) Απλά ουσιαστικά, όπως «σταυρός» και «ανάσταση» μας διέφευγαν εντελώς (…). Απέναντι με την πρόκληση να εξηγήσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο της χριστιανοσύνης (…) αρχίσαμε να μιλάμε για φαγητό»
Ντειβιντ Σεντάρις

Τα νέα 7 θανάσιμα αμαρτήματα

Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία ψήφισε τα νέα επτά θανάσιμα αμαρτήματα:


1. Ο ξεδιάντροπος πλούτος
Ο πλούτος που δεν ωφελεί την κοινωνία είναι αμάρτημα
Ακούγεται λίγο παράδοξο, καθότι η περιουσία της καθολικής εκκλησιάς υπολογίζεται γύρω στα 10 με 15 δις. δολάρια. Η ακαταλόγιστη συσσώρευση πλούτου, η οποία δεν προσφέρει κανένα κοινωνικό καλό, αποτελεί κοινωνική αδικία, με αποτέλεσμα να θεωρείτε αμαρτία.



2. Η ρύπανση του περιβάλλοντος
Η ανακύκλωση σώζει… ψυχές!
Η ρύπανση του περιβάλλοντος, καθώς και η μελλοντική τύχη της Γης απασχολούν πολύ τον πάπα, ο όποιος έχει ήδη ζητήσει να γίνουν σχεδία για την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στο Βατικανό, προκειμένου να χρησιμοποιείται μόνο ηλιακή ενεργεία. Υπό τον Βενέδικτο, αλλά και τον Ιωάννη Παύλο, το Βατικανό έχει γίνει πράσινο.


3. Η επέμβαση στα ανθρώπινα γονίδια
Η επιστήμη καταπατά τη φύση
Η κλωνοποίηση, τα πειράματα και ο γενετικός χειρισμός καταπατούν την ανθρώπινη φύση και τα αποτελέσματα τους είναι δύσκολο τόσο να προβλεφτούν, όσο και να ελέγχουν. Η Εκκλησία αντιτάσσεται στους τομείς της επιστήμης που παρεμβαίνουν στη δημιουργία και στην εξέλιξη της ζωής, κάτι που είναι εναντία στη φύση και στους ηθικούς νομούς.


4. Η παιδεραστία
Η καθολική εκκλησία θέλει να πατάξει τους παιδεραστές
Λίγο ειρωνικό μετά το τεράστιο πλήγμα που δεκτικέ η Αγία Έδρα από τις συλλήψεις ιερέων με την κατηγορία της παιδεραστίας. Το Βατικανό έχει δηλώσει ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να γιατρέψει τα τραύματα που προκληθήκαν από τους παιδεραστές ιερείς και για την πάταξη του εγκλήματος.

5. Η κοινωνική και οικονομική αδικία
Αμαρτία… κοινωνικού περιεχομένου
Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί την κυριότερη αίτια της κοινωνικής και οικονομικής αδικίας. Η διαμόρφωση της κοινωνίας σε ταξικά στρώματα αποτελεί αμαρτία και τροφοδοτεί μια μη αποδεκτή κοινωνική ανισότητα, στην οποία οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.




6. Τα ναρκωτικά
Η διακίνηση τους αλλά και η χρήση τους αποτελούν αμάρτημα
Στην προσπάθεια του να εκσυγχρονίσει τα αμαρτήματα, το Βατικανό δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλάβει και τα ναρκωτικά. Έτσι, η διακίνηση, αλλά και η χρήση τους αποτελούν αμαρτήματα, διότι προκαλούν «κακό και συσκότιση του εγκέφαλου», όπως δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος Τζιρότι.



7. Η έκτρωση
Η έκτρωση που σκοτώνει τα έμβρυα προσβάλλει τη φύση των γυναικών
Η ανθρώπινη ζωή πρέπει να γίνεται σεβαστή και να προστατεύεται, από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της. Η εκκλησία απατάει στις κατηγορίες που τη θέλουν να μην υπολογίζει τη δύσκολη θέση των γυναικών ότι οι καθολικές οργανώσεις θα βρίσκονται κάθε ώρα και στιγμή διπλά στις ανύπαντρες μητέρες.


Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος, δύσκολα θα πιστεί από όλα τα παραπάνω.
Μάλλον αποτελούν απλά, ακόμη ένα πειστήριο της υποκρισίας, αλλά και της προσπάθειας του Βατικανό να ποδηγετήσει τους πιστούς.

Εγώ, το κοκορέτσι

Είμαι το πασχαλινό έδεσμα που από την πρώτη στιγμή που έρχεσαι σε επαφή μαζί του, είτε το αγαπάς, είτε το μισείς. Ή απλώς αγαπάς να το μισείς. Όπως και να έχει, απαρατήρητο δεν πέρασα, ούτε και θα περάσω. Εδώ ολόκληρη ευρωπαϊκή επιτροπή εξέδωσε ειδική οδηγία για την αφεντιά μου, υπάρχει περίπτωση να μη διεγείρω και μόνο με το κρατσανιστό, καπνοκαπνισμένο περίβλημα μου τους σιελογόνους αδένες σου; Έλα τώρα. Αφού σ’ αρέσουν τα απαγορευμένα (βλ. ντόπινγκ)
Κι εγώ οφείλω να κρύβομαι σε κατακόμβες, να διακινούμαι με συνθηματικά, να τρώγομαι με βιαστικές μπουκιές, μην τυχόν και πλακώσει το υγειονομικό και πάρει ο εξαποδώ κι εμένα κι εκείνον που τόλμησε να με παρασκευάσει. Έχω αρχίσει να γίνομαι κομπλεξικό! Θα κατσιάσω στο τέλος! Ντρέπομαι για τα αγνά υλικά μου (εντεράκια, συκωτάκια, καρδιές), τη ζουμερή εμφάνιση μου, την πρωτόγονη, όλο λιπαρά γεύση μου. Παλιά ήταν λίγο καλύτερα, με αντιμετώπιζαν καχύποπτα μόνο για τα limit up που θα μπορούσα να προκαλέσω στις τιμές της χοληστερίνης και του ουρικού οξέος. Τώρα, το πράγμα προχώρησε. Ήρθε η κοινοτική οδηγία και με ισοπέδωσε. Όχι το ξέρω. Δεν φτιάχτηκα για αυτή τη ζεν εποχή των βιολογικών ραπανιών και του αντιξειοδωτικού πράσινου τσαγιού. Αναπολώ τις εποχές που υπερήφανο, γεμάτο κλεφταρματολοσύνη γύριζα ώρες ατελείωτες πάνω σε μια σούβλα, σε ψηλότερη και πιο περίοπτη θέση πάντα, από τη γαρδούμπα και το σπληνάντερο, περιμένοντας νωχελικά να τέρψω τον ουρανίσκο του κάθε καλοφαγά, wannabe καρδιοπαθή με τρία μπάιπας (ίσως και μπαλονάκι).
Τότε όμως ήμουν ένας πρώτης τάξεως μεζές που έριχνε γέφυρες ανάμεσα στην ελληνική λεβεντιά και στο αναστάσιμο πνεύμα της γιορτής. Καμιά φορά βλέπω στα όνειρά μου ολόκληρες ορδές ανθρώπων να τυλίγουν με μονομανία, σχεδόν ως άλλες εργατικές μελισσούλες το εντεράκι γύρω από τις καρδιές, τα πνευμόνια, τις συκωταριές. Και ύστερα άξαφνα ξυπνώ και βρίσκομαι σε έναν άπονο κόσμο, όπου ακόμη και αυτοί οι λίγοι που με αναζητούν, αυτοί οι σύγχρονοι αντιστασιακοί, αντικαθεστωτικοί λιχούδηδες, το κάνουν άτολμα και με τακτ, θα έλεγε κανείς. Όχι δεν μου αξίζει το τακτ. Τι είμαι δηλαδή; Κανένα ξενέρωτο, φλώρικο σούσι; Ήμαρτον πια!!!
Ευτυχώς που ερχονται και αυτές οι αγιες μερες του πασχα και ξεφεύγω λιγο από την κλεισούρα και την απαξίωση. Ναι, ναι, βλέπεις, τότε ξεχνάς πως κάποτε με παραμέρισες, γιατί δήθεν ήθελες να είσαι fit και νομοταγής, και μου δίνεις και καταλαβαίνω. Με αναγκάζεις να συναγελάζομαι με κόκκινα, κακόγουστα αυγά, με βάζεις δίπλα σε εκείνο το πτώμα του αρνιού που κάποιος σου είπε ότι πρέπει να καταβροχθίσεις ολόκληρο, με τρώς με τόση λαιμαργία (περισσότερη και απ’ όση είχε ό Κρόνος για τα παιδιά του), διότι ξέρεις πως οι δυο μας θα ανταμώσουμε ξανάμετά από ένα χρόνο. Αν θες, ωστόσο, να εξιλεωθείς στ’ αλήθεια, ένα πράγμα σου ζητώ. Φτιάξε μου ένα γκρουπ υποστήριξης στο Facebook. Φταίω που δεν γεννήθηκα γκουρμέ; Δεν φταίω. Δώσε μου άλλη μια ευκαιρία. Χάρη σου το ζητώ.